مطالعه‌ای بر روی بیش از نیم میلیون نفر از مردم هند که در معرض کروناویروس جدید سارس-کووید-۲ قرار گرفته بودند، نشان داد گسترش مداوم این ویروس فقط توسط درصد اندکی از آدم‌های مبتلا به این عفونت صورت می‌پذیرد. به علاوه، طبق مقاله‌ای از جانب پژوهشگران آمریکایی و هندی که در ۳۰ سپتامبر در نشریه‌ی ساینس منتشر شد،نشان داد نوجوانان و کودکان عامل کلیدی انتقال کرونا – به خصوص داخل یک خانواده – هستند چیزی که در مطالعات پیشین کمتر شناسایی کرده بودند.
کودکان عامل کلیدی انتقال کرونا
پژوهشگران موسسه زیست محیطی پرینستون (PEI)، دانشگاه جان هاپکینز، و دانشگاه کالیفرنیا با همکاری مقامات بهداشت عمومی ایالت‌های جنوب شرقی هندوستان تامیل نادو و آندرا پرادش به ردیابی مسیرهای انتقال عفونت و نرخ مرگ و میر در میان ۵۷۵۰۷۱ نفر از افرادی پرداختند که در معرض ۸۴۹۶۵ مورد تایید شده‌ی ابتلا به کووید ۱۹، بیماری ناشی از ویروس سارس-کووید-۲ قرار گرفته بودند. این بزرگ‌ترین مطالعه‌ی ردیابی تماسی است که تاکنون در مورد یک بیماری در سطح جهان صورت گرفته است – مطالعه‌ی ردیابی تماس فرایندی است که طی آن، آدم‌هایی که در معرض تماس با افراد مبتلا به بیماری قرار گرفته‌اند، شناسایی می‌شوند.
به گفته‌ی مسئول این پژوهش، رامانان لاکشمی‌نارایان، دانشمند و پژوهشگر ارشد موسسه زیست محیطی پرینستون، این مقاله حاصل نخستین مطالعه‌ی بزرگی است که به منظور درک میزان خارق‌العاده‌ی گسترش ویروس سارس-کووید-۲ بر اساس یک ”اَبَر انتقال” انجام شده است – طی این اَبَر انتقال، درصد اندکی از جمعیت مبتلا به این بیماری ویروس را به بیش‌تر آدم‌ها منتقل می‌کنند. پژوهشگران دریافته‌اند، ۷۱ درصد از آدم‌های ناقل این ویروس، بر اثر تماس با دیگران، باعث ابتلای آن‌ها به این بیماری نمی‌شوند؛ در حالی‌که ۸ درصد از آدم‌های ناقل، به تنهایی مسئول ابتلای ۶۰ درصد از مبتلایان جدید به این بیماری هستند.
مطلب مرتبط: ۴ نکته درباره برنامه ریزی مالی برای برگزاری مراسم عروسی بعد از کرونا
لاکشمی‌نارایان در این مورد می‌گوید، “این مطالعه بزرگ‌ترین اثبات تجربی اَبَر انتقالی را ارائه داده است که در مورد هر نوع بیماری عفونی در سراسر جهان از آن خبر داشته‌ایم. وقتی به نحوه‌ی انتقال کووید ۱۹ در هندوستان و احتمالا در هر نقطه‌ی دیگر آلوده به این بیماری در سطح جهان نگاه می‌اندازیم، متوجه می‌شویم رویدادهای اَبَر انتقال معمولا بر اساس یک قاعده پیش می‌روند، نه یک استثنا.”
طبق گزارش این پژوهشگران، یافته‌های این مطالعه بینش جامعی را در خصوص انتقال و شدت مرگبار بودن کووید ۱۹ در کشورهایی نظیر هندوستان – که شاهد بیش از ۹۶۰۰۰ مورد مرگ بر اثر این بیماری بوده‌اند – فراهم کرده است؛ این قبیل کشورها دارای جمعیت بالایی از مبتلایانی هستند که دسترسی به آن‌ها محدود است. پژوهشگران دریافتند، مرگ بیماران مبتلا به ویروس کرونا در هندوستان، به طور میانگین، ظرف شش روز پس از بستری آن‌ها در بیمارستان اتفاق می‌افتد؛ در حالی‌که فاصله‌ی میان بستری و مرگ بیمار در ایالات متحده به طور میانگین ۱۳ روز است. هم‌چنین، موارد مرگ بر اثر کرونا ویروس در هندوستان معمولا در میان آدم‌های ۵۰ الی ۶۴ ساله گزارش شده‌اند؛ این آمار در مقایسه با جمعیت در معرض خطر ایالات متحده که بالای ۶۰ سال دارند، کمی جوان‌تر است.
مطلب مرتبط: دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی درباره بهداشت دهان و دندان در دوران کرونا
با وجود این، طبق گزارش دیگری از پژوهشگران، نخستین شواهد علمی در مقیاس بزرگ نشان می‌دهند، استفاده از استراتژی تعطیلی سراسری در کشور هند به کاهش قابل ملاحظه‌ای در انتقال ویروس کرونا منجر شده است.
پژوهشگران دریافته‌اند، احتمال انتقال ویروس کرونا بر اثر تماس نزدیک بین فرد ناقل و سایر آدم‌ها – صرف‌نظر از سن فرد ناقل – از ۲.۶ درصد داخل جامعه تا ۹ درصد داخل خانه متغیر است. طبق یافته‌های این پژوهشگران، کودکان و نوجوانان – که یک‌سوم از موارد ابتلا به کرونا را به خود اختصاص داده‌اند – عامل کلیدی در انتقال ویروس به جمعیت مورد مطالعه به حساب می‌آیند.
به گفته‌ی لاکشمی‌نارایان، “در محیط این مطالعه، کودکان ناقلان بسیار موثری به حساب می‌آیند؛ این مسئله در مطالعات پیشین این‌چنین دقیق مورد شناسایی قرار نگرفته بود. ما متوجه شدیم، گزارش‌های مربوط به ابتلا و مرگ در گروه‌های جوان‌تر بیش‌تر از چیزی بوده است که بر اساس مشاهدات‌مان در کشورهایی با درآمد بالاتر انتظار داشتیم.”
طبق نتایج این مطالعه، احتمال ابتلای کودکان و نوجوانان به کرونا ویروس از جانب افراد هم سن و سال خود بسیار بیش‌تر است. در میان تمام گروه‌های سنی نیز احتمال ابتلا به کرونا ویروس از جانب آدم‌های هم سن و سال خود بیش‌تر است. احتمال کلی ابتلا به کرونا ویروس از ۴.۷ درصد بر اثر تماس‌های کم خطر تا ۱۰.۷ درصد بر اثر تماس‌های پر خطر متغیر است.
نتایج این مطالعه، طی مقاله‌ای تحت عنوان “اپیدمیولوژی و پویایی انتقال کووید ۱۹ در دو ایالت هند” در ۳۰ سپتامبر در نشریه‌ی ساینس منتشر شدند. این مطالعه تحت حمایت بنیاد ملی علوم و مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ایالات متحده قرار داشت.