در سپیده دم ازل آن زمان که سازندگی کائنات آغاز میگردید
و کتاب تکوین گشوده میشد نخستین کلمهای که با قلم تقدیر
بر دیباچه قاموس هستی نقش بست واژه زیبای استاد بود
و سر فصل این کتاب کهن به تعلیم و تربیت اختصاص یافت
همیشه و در همه چیز استاد من هستید
.
.
.
سلامت گفتم پیامم دادی، پیامت چراغ راه زندگیام شد
و مرا به سرزمین نور و آگاهی هدایت کردی
ای آینیه تمام نمای عشق و محبت و ایثار، هر روزت مبارک باد
.
.
.
.
اندیشهام از تو سبز و آباد شده
از جهل وغم این فکرتم آزاد شده
در مکتب پاک و شاد استاد ببین
غم رفته زجانم ودلم شاد شده
روز معلم مبارک باد
.
.
.
.
معلم پارچه لطیف زر بفتی است با تار محبت و پود علم
معلم عزیزم روزت مبارک
.
.
.
معلم گرامی از تو تشکر میکنم برای هدایت ما
و از اینکه بهترین راه را برای ساختن امروزمان نشان دادی
تویی که ما را از “هیچ” به “همه چیز” رساندی
شاگرد کوچک شما
روز معلم مبارک باد
.
.
.
. دوستی
هدایت
نظم
علم
عشق
اعتماد
و آرامش
را در یک شخص پیدا کردم
و او کسی نیست جز شما
معلمم روزت مبارک
.
.
.
. ای معلم: ای روشنی بخش دلها
به راستی که تو بعد از خداوند (علم الانسان ما لم یعلم) هستی
چگونه میتوان تو را ستود و تو را سرود که تو خود سرود قافله تمدن هستی
.
.
.
.