مجید واشقانی ( زاده 6 خرداد 1359 در تهران ) بازیگر جوان و با استعداد ایرانی است. مجید واشقانی با سریال «مسیر انحرافی» به مخاطبان تلویزیون معرفی شد. بعد از آن همه منتظر بودند كه او را در سریال های طنز ببینند ولی واشقانی با نقش یك خلافكار در سریال «هوش سیاه» مخاطبان را غافلگیر كرد.
تولد : 6 خرداد 1359
تهران
تحصیلات : لیسانس مهندسی متالوژی
فیلم شناسی
فیلمهای سینمایی
ناسپاس
جنایت
شور عشق
سریال
کمین
مرز آفتاب
هشدار پلیس
زیر هشت
پایتخت
مسیر انحرافی
هوش سیاه ۲
ماتادور
انقلاب زیبا
تله فیلم : نیش عقرب ، انتقام ، زیر گنبد کلیسا ، دست بازنده ها ، سربازان سرزمین من
اجرا : سیمای دانش ، مهد نور
آشنایی بیشتر با مجید واشقانی
رضا عطاران را دوست دارم پس آثارش را هم می بینم
خیلی اهل سینما رفتن نیستم. در كار ما مگر سینما هم می شود رفت؟ بیشتر دی وی دی های فیلم ها را تهیه می كنم و در خانه می بینم. ولی آخرین فیلمی كه در سینما دیدم، «خوابم میاد» رضا عطاران بود. چون خود رضا عطاران را خیلی دوست دارم، كارهایش را هم خیلی دوست دارم. هم بازی اش را و هم آثاری كه كارگردانی می كند.
فیلم دیگری كه دیدم و خیلی دوست داشتم، «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» به كارگردانی روح الله حجازی بود كه در حال حاضر در شبكه خانگی هم توزیع شده است. به نظرم فیلم خیلی خوبی بود. چون هم حمید فرخ نژاد را دوست دارم و هم روح الله حجازی را. در كل از كارگردان هایی كه اضافه كاری نمی كنند خوشم می آید. روح الله حجازی هم از این دست كارگردان هاست. حجازی از آن كارگردان های جوانی است كه واقعاً كارش را دوست دارم و خیلی دوست دارم با ایشان كار كنم. به نظرم «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» فیلم بسیار محترمی است. به خواننده ها پیشنهاد می كنم حتماً این فیلم را ببینند. حضور یك نفر مانند حمید فرخ نژاد كه یك دفعه جریان كار را تغییر می دهد واقعاً دلچسب است. دیدن بازیگری در این حد توانا كه در هر فیلمنامه ای بازی می كند اولاً به دلیل انتخاب درستی كه می كند و بعد درست اجرا كردن نقش، همیشه خوب است.
وقتی آنتونی هاپكینز، هیچكاك می شود
در بین فیلم های خارجی «زندگی نامه هیچكاك» فیلم خوبی است. قصه فیلم «هیچكاك» به بازخوانی روزهایی می پردازد كه آلفرد هیچكاك سرگرم ساخت فیلم «روانی» خود بود. نكته جالب این است كه هاپكینز كه در این فیلم نقش استاد دلهره سینما را بازی می كند، در سال ۱۹۹۱ برای فیلم ترسناك و دلهره آور «سكوت بره ها» اسكار خود را گرفت. نمی دانم این فیلم چقدر با مخاطب عام ایرانی ارتباط برقار می كند چون به نظرم باید هیچكاك را بشناسند. ولی به نظرم خوب است كه این فیلم را تماشا كنند، چرا كه می توانند از طریق همین اثر با هیچكاك و ویژگی های این فیلمساز مهم آشنا شوند. بازی آنتونی هاپكینز در نقش هیچكاك هم می تواند یكی از جذابیت های فیلم باشد.
فیلم «نمی ساعت بعد از نیمه شب» را هم دوست داشتم. فیلمی اكشن كه ماجرای دستگیری اسامه بن لادن، رهبر پیشین القاعده است.
چرا نعمت الله كار نمی كند؟
سریال «وضعیت سفید» حمید نعمت الله هم یكی از آن سریال هایی است كه خیلی دوست داشتم. اصلاً نمی دانم چرا حمید نعمت الله دیگر در تلویزیون كار نمی كند. كم كاری نعمت الله برای من سوال است. هر قسمت «وضعیت سفید» یك فیلم سینمایی بود. كسی كه كارش را بلد است سریال نمی سازد. مگر می شود خودش نخواهد این كار را بكند؟ كار ما این است. مثل اینكه من بگویم كه نمی خواهم بازی كنم. احتمالاً دلیلی دارد كه مخاطبان تلویزیون باید از دیدن آثار این كارگردان محروم باشند. یا كار خوب به او پیشنهاد نمی شود، یا از او می خواهند مثل دیگران سریال ها را سریع ببندد كه قطعاً حمید نعمت الله از این جنس كارگردان ها نیست. وقتی برخی طی یك ماه سریال مناسبتی را با هزینه كمتر می سازند افرادی مانند نعمت الله كم كار می شوند. آن وقت اعتراض می كنند چرا مخاطبان سریال های درجه ۶ تركیه ای را تماشا می كنند. خب باید یك اثر خوب ساخته شود تا بتواند در مقابل آثار خارجی ایستادگی و مخاطب ایرانی را جذب كند. به نظرم «هوش سیاه» توانسته این كار را انجام دهد. چون خیلی برای آن زحمت كشیده شده است. می دانم كه تهیه كننده آن به دلیل اضافه شدن تایم سریال و به موقع نرسیدن آن به پخش چقدر تحت فشار بود. كارگردان هم همین اندازه تحت فشار بود. كارگردان در این شرایط چطور می تواند سریال بسازد؟ بازیگر تحت فشار چگونه می تواند بازی كند؟ ولی باز هم معتقدم آثار خودمان، از ضعیف ترین كار گرفته تا بهترینش از دیدن سریال های بی محتوای تركیه ای بهتر است.
تلویزیون نمایشگاه است
به عنوان یك بازیگر یكی از بیننده های پروپاقرص تلویزیون هستم. من همه كارها را می بینم. حتی اگر كار ضعیف باشد. به نظرم تلویزیون به نوعی شبیه نمایشگاه هم صنف های ما است، پس باید از آن و محصولاتش دیدن كنیم. در بین فیلم های تلویزیونی «حبیب» با بازی حمید فرخ نژاد را خیلی دوست داشتم. با اینكه چندین بار هم از تلویزیون پخش شده ولی فكر می كنم باز هم قابل دیدن است.
غصه ام گرفت!
چند روز پیش در اداره كار داشتم، خانمی مرا شناخت و ابراز لطف كرد و به همكار خود گفت، این آقا بازیگر سریال هوش سیاه هستند و… همكار ایشان گفت: «من ایشان را نمی شناسم چون اصلاً سریال را تماشا نمی كنم و بیشتر سریال های تركیه ای را دنبال می كنم.» همان لحظه هم نام یكی از سریال ها را آورد و… اصلاً غصه ام گرفت. اصلاً مهم نبود كه كار ما را نمی بیند، ولی واقعاً دلیل استقبال مردم را از این سریال ها نمی دانم. نمی خواهم حرف های شعاری بزنم ولی واقعاً دلیل استقبال مردم را از این سریال ها نمی دانم. نمی خواهم حرف های شعاری بزنم ولی واقعاً ناراحت شدم از اینكه مردم تا این اندازه درگیر سریال های این چنینی هستند.
نود و ویتامین ۳
در بین برنامه های تلویزیونی، بیننده پروپاقرص برنامه «نود» هستم. به نظرم این برنامه شاخ برنامه های تلویزیون است و هنوز برنامه ای روی دست آن نیامده است. برنامه «ویتامین ۳» را كه به تازگی از شبكه ۳ پخش می شود هم دوست دارم. البته یكی از دلایلی كه این برنامه را دوست دارم حضور علی ضیاء است. برنامه های مستند شبكه اول سیما هم خوب است. همیشه این مستندها را دنبال می كنم.
همچنین ببنید : دانلود تقویم 98
دوست داشتم روانشناس شوم!
در كل كتاب خواندن را خیلی دوست دارم. به خصوص كتاب های تخصصی سینما. از آنجایی كه سینما را به شكل آكادمیك نخواندم دوست دارم در این زمینه زیاد مطالعه كنم. در كنار این نوع كتاب ها، كتاب هایی با موضوع روانشناسی را هم دوست دارم. جالب است كه من همیشه دوست داشتم یك روانشناس شوم ولی حالا كه بازیگر شدم زمانی را برای مطالعه در این رشته می گذارم. در حال حاضر هم كتابی با عنوان «سررشته زندگی را به دست گیرید» نوشته دكتر وین دایر و ترجمه مسعود خلدی را می خوانم كه در این زمینه است. پیشنهاد می كنم حتماً این كتاب را بخوانید. مجموعه داستان های كوتاه بیژن نجدی را هم می خوانم. خیلی جالب است. البته در كنار كتاب به فضای مجازی و اینترنت هم خیلی علاقمندم و سعی می كنم از این فضا برای بالا بردن اطلاعات عمومی استفاده كنم.
تئاتر را دوست دارم
راستش را بخواهید، مدت هاست كه تئاتر نرفته ام و واقعاً از این بابت ناراحت هستم. چون تئاتر را دوست دارم. حتی چند وقت پیش برای بازی در نمایش حمید شریف زاده دعوت به كار شدم. نمایشنامه و نقش خوبی هم داشت، ولی متاسفانه به دلیل مشغله ای كه داشتم، نتوانستم در آن بازی كنم.
موسیقی در زندگی ام جریان دارد
همه نوع موسیقی گوش می دهم. بستگی به حالم دارد. ولی همیشه موسیقی گوش می دهم و موسیقی در زندگی روزمره ام نقش مهمی دارد. تمام آلبوم هایی را هم كه به بازار می آید تهیه می كنم. حتی خواننده هایش را هم نمی شناسم ولی دوست دارم موسیقی را دنبال كنم. چند وقت پیش آهنگی از میثم ابراهیمی شنیدم با عنوان «ته تنهایی» كه خانم نرگس جعفری ترانه سرایش بود. واقعاً آهنگ خوبی بود و به ترانه سرایش هم تبریك گفتم برای سرودن چنین شعری. در بین خواننده های مطرح در ایران همه به آهنگ های احسان خواجه امیری، محمد علیزاده و… علاقه دارم و كارهایشان را پیگیری می كنم. آلبوم جشن تنهایی شهاب رمضان را گوش دادم به نظرم خیلی خوب بود.
