سکوت و سکوت، همه آن صدایی است که شما ناشنوایان با خود حمل می کنید و صدای بر نمی آورید و باز هم تلاش می کنید. ناشنوایی شما درد نیست نعمت است.
چون همه صدا های جهان و حرف های جهان خوب نیستند بلکه برخی ما را در گرداب غم و اندوه گرفتار می کنند. پس شاید این نداشتن ها نعمتی است که باید قدر آن را دانست. پس به خود ببالید که خداوند شما را برگزیده است.
روز جهانی ناشنوایان را به شما ناشنوایان و بزرگان تهنیت و تبریک عرض می نمایم
…
.
..
.
قصه دارم . قصه ای
از دختر لب بسته ای
لال و کر از هر دو گوش
دست و پایش بی رمق . سرد و خموش
در دلش دنیایی از موج صدا
بر لبانش گفته هایی آشنا
دختر لب بسته اندوهش بزرگ
لیک امیدش به الطاف خدا
.
.
.
خنده هایت بی صداست. آهنگ کلامت به افق ها می رسد.
روزت مبارک ناشنوا
.
.
..
.
در باغچه زندگی نشسته بود و با دستان کوچکش چیزی می کاشت. نگاهش کردم، حس اعتمادش با نگاهم برانگیخته شد و با چشمان معصومانه اش فهمید چه می پرسم. گفت:ستاره می کارم. دوباره نگاهش کردم، پاسخ داد:میوه های ستاره ام، خورشید خواهد شد. حس غریبی به من دست داد.
چرا خورشید؟ لبخندی زد و باز با همان نگاه پاسخ داد:تمام هستی با آب، خاک و خورشید پیوندی زندگی بخش دارد. گل ها با خورشید برمی خیزند. پرسیدم:پرندگان؟ پاسخ داد:پرواز زیباست، من آواز آنها را حس می کنم. … و انسان؟ به زمین نگاه کرد و این بار با انگشتان اشاره زبان گشود:ما که می خواستیم زمین را آماده مهربانی کنیم، افسوس که خود نامهربان بودیم.
آری، او ناشنوا بود و برای ایجاد رابطه، از دست هایش استفاده می کرد. همان گونه که تاریخ انسان اندیشه ورز، رابطه ای ناگسستنی با دست های انسان دارد.
روز جهانی ناشنوایان گرامی باد
.
.
.
.
ن مثل ناشنوا… روز جهانی ناشنوایان گرامی باد.
.
.
.
.
از کجا آمده ای؟
از دیار ساکن!
… و شما می شنوید
نه به مانند حضور
بلکه آن قلب شما با تمام احساس
نطق دل می شنود با تمامی وجود
و شما می دانید
که دیار ساکن
اهلش از خورشید است
که صدای پر مرغابی را
با همان عطر حضور دل خود می شنود.
روز ناشنوایان گرامی باد
.
.
.
.